BEFORE & AFTER: This Stunning Restoration Breathes New Life into a Long-Abandoned House!

Het Ransom Gillis House in Detroit is een historisch symbool van de stad, gebouwd in de late 19e eeuw. Het huis heeft ups en downs meegemaakt en wordt nog steeds bewonderd vanwege zijn architectonisch vakmanschap. Dit artikel werpt licht op de geschiedenis, kenmerkende stijlen en renovatie van dit iconische gebouw, dat een belangrijke rol speelt in de heropleving van zowel het huis als de stad Detroit. Het verhaal biedt inzicht in de relatie tussen architectuur, gemeenschap en groei.

Architecturaal Meesterwerk

Het Ransom Gillis House, gebouwd tussen 1876 en 1878 voor Ransom Gillis, een welvarende groothandelaar in droge goederen, komt uit een periode waarin Detroit snel opkwam als zowel een economisch als cultureel centrum.

De stad trok talentvolle mensen aan die zich willen vestigen in de opkomende stad om hun talenten en ambachten te tonen en te ontwikkelen. Gillies wilde een huis dat zijn rijkdom en verfijnde smaak weerspiegelde, met elegante architectonische details en luxueuze interieurs die zijn status en persoonlijkheid benadrukten.

Daarom besloot hij architect Henry T. Brush en zijn jonge assistent George D. Mason in te huren. Deze beslissing zou leiden tot de creatie van een iconisch monument dat nog steeds bewonderd wordt in de stad en George D. Mason zou uiteindelijk uitgroeien tot een van de meest productieve architecten van Detroit.

Het huis was meer dan een woonplek; het was een kunstwerk op zich. Mason ontwierp het in de Venetiaanse gotische stijl, populair gemaakt door de Britse schrijver en kunstcriticus John Ruskin vanwege de esthetische waarde en schoonheid.

Ruskin’s boek The Stones of Venice had een enorme impact op de architectuur in de late 19e eeuw, en Mason zag een geweldige kans om deze unieke stijl naar Detroit te brengen en zo een blijvende indruk achter te laten op de stad, met het doel om niet alleen de fysieke omgeving te transformeren, maar ook een culturele erfenis na te laten die de gemeenschap zou inspireren en verrijken voor de komende generaties.

de Venetiaanse Gotiek

Wat de Venetiaanse gotische stijl zo uniek maakt, is de harmonieuze combinatie van elegantie en doelmatigheid die het weet te bereiken. Het Ransom Gillis House is hier een perfect voorbeeld van, met zijn imposante torens en gedetailleerde steen- en houtwerk dat zowel visueel aantrekkelijk als functioneel is ontworpen.

Het meest opvallende kenmerk van het gebouw is het iconische torentje aan de voorgevel, dat prachtig is versierd met vijf rijen van kleurrijke tegels in helderblauwe, rode, gele en bruine tinten die op artistieke wijze geometrische patronen vormen en een unieke en levendige uitstraling geven aan de gehele structuur.

Het geheel werd ondersteund door een sierlijk gebeeldhouwde stenen paal, die de plek een gevoel van grandeur en elegantie gaf, waardoor het een betoverende en majestueuze uitstraling kreeg.

Het gebruik van levendige kleuren en geometrische vormen in het Ransom Gillis House was niet alleen bedoeld om esthetisch te zijn, maar had ook een symbolische betekenis die de diepere geschiedenis en betekenis van het huis weerspiegelde.

De complexe patronen op de tegels symboliseerden de bloeiende handel en industrie in Detroit, terwijl de sterke en stevige fundering van het huis de duurzaamheid en stabiliteit van de stad en haar hardwerkende inwoners weerspiegelde.

De donkere, houten zuilen rond de veranda versterkten het statige uiterlijk van het huis, terwijl het steile leien dak met sierlijke ijzeren details een bijna gotische sfeer opriep die de hele omgeving in een betoverende ambiance dompelde.

Een Historisch Pand

Het prachtige huis, dat ontworpen was door de getalenteerde architect Ransom Gillis, had niet lang de eer om in zijn handen te blijven. Slechts twee jaar na de voltooiing in 1880, besloot hij het pand te verkopen en het over te dragen aan een nieuwe eigenaar.

In de periode 1876-1919 hebben verschillende welgestelde families het huis bewoond, waardoor het voortdurend evolueerde in stijl en onderhoud. Het huis bleef een statussymbool voor de elite van Detroit, een teken van rijkdom en macht.

In de vroege 20e eeuw onderging de buurt rondom het Ransom Gillis House een transformatie. Veel van de imposante herenhuizen werden omgebouwd tot kamerwoningen, waardoor de oorspronkelijke bewoners verhuisden naar de meer exclusieve buitenwijken van de stad.

Ook het Ransom Gillis House werd niet gespaard; het hoofdgebouw werd omgebouwd tot een pension waar gezinnen en individuen kamers huurden, waarmee een langdurige periode van transformatie en vernieuwing van het pand begon.

Een bijzonder hoofdstuk in de geschiedenis van het huis vond plaats in 1903, toen het koetshuis werd gehuurd door Mary Chase Perry Stratton, een getalenteerde kunstenaar en de oprichter van Pewabic Pottery, die daar een overvloed aan inspiratie vond en haar unieke kunst tot leven bracht in de betoverende omgeving van het historische pand.

Stratton maakte gebruik van het koetshuis als haar allereerste werkplaats, waar ze haar beroemde keramiek ontwikkelde, waardoor het koetshuis een belangrijke historische betekenis kreeg als de geboorteplaats van Pewabic Pottery. Ondanks dat Pewabic Pottery slechts enkele jaren in het koetshuis was gevestigd, heeft dit bijgedragen aan de culturele en artistieke waarde van het pand, waardoor het een onmisbare plek werd voor de geschiedenis van keramiek en kunst in de regio.

In latere jaren werd het koetshuis echter omgebouwd tot een autoreparatiewerkplaats en uiteindelijk zelfs een servicestation, om aan te passen aan de veranderende behoeften en technologieën van die tijd, voordat het uiteindelijk in 1935 werd afgebroken en vervangen door een restaurant dat voldeed aan de vraag naar modernere faciliteiten en voorzieningen.

Pogingen tot Vernieuwing

Het Ransom Gillis House bleef decennialang een pension, waar gasten verbleven en genoten van de historische charme die het te bieden had. Echter, na verloop van tijd begon de kwaliteit van het gebouw steeds verder af te nemen als gevolg van slijtage en verwaarlozing, waardoor renovaties en restauraties noodzakelijk werden om de pracht en glorie van dit historische pand te behouden.

In de jaren 30 werd een karakteristieke winkelpui toegevoegd aan de voorkant van het huis, waardoor de oorspronkelijke uitstraling van de woning nog verder werd aangepast en verrijkt met een elegante en authentieke uitstraling die de historische waarde van het pand benadrukt.

Deze toevoeging, samen met het langzame verval van het interieur als gevolg van verwaarlozing en achterstallig onderhoud, heeft ertoe geleid dat het huis slechts een schim is geworden van de prachtige woning die het ooit was, met verf die afbladdert en plafonds die beginnen door te zakken, waardoor de eens zo levendige en gastvrije sfeer is veranderd in een somber en onherbergzaam geheel.

In de jaren 70 en 80 werden diverse pogingen ondernomen om het huis te renoveren en te upgraden, maar deze initiatieven faalden telkens vanwege de hoge kosten en de slechte staat van het verouderde gebouw.

Ook halverwege de jaren 2000 waren er ambitieuze plannen voor vernieuwing en modernisering, maar helaas kwamen deze plannen uiteindelijk niet van de grond vanwege tegenwerking van belanghebbenden en beperkingen op het gebied van financiën en budgettering.

Het leek alsof het huis gevangen zat in een eeuwige staat van veroudering, zonder enige hoop op renovatie of verbetering, totdat Nicole Curtis, bekend van de populaire HGTV-show Rehab Addict, besloot om het huis onder haar hoede te nemen en weer tot leven te brengen.

Op 24 maart 2015 kondigde Curtis aan dat ze van plan was het Ransom Gillis House te renoveren, een beslissing die op het juiste moment werd genomen aangezien Detroit op dat moment al bezig was met een grotere vernieuwing, met name in de buurt van Brush Park waar het huis gelegen is.

De locatie, strategisch gelegen nabij zowel Comerica Park als de nieuwe Detroit Red Wings-hockeyarena, speelde een cruciale rol in dit bijzondere stedelijke vernieuwingsproject.

Het Grote Herstel

Het renovatieproject van Nicole Curtis, bekend van haar renovatieshow op televisie, was zeer ambitieus en werd binnen slechts zeven maanden voltooid. Tijdens de renovatie werd het hele huis grondig gerenoveerd, waarbij zowel het iconische torentje als de originele Venetiaanse gotische kenmerken zorgvuldig werden behouden.

Curtis benadrukte echter dat het om een vernieuwing ging en niet om een restauratie. Dit hield in dat het huis werd aangepast aan moderne normen, met behoud van trouw aan het oorspronkelijke ontwerp en zonder moeite te doen om de historische elementen te herstellen.

Op 1 november 2015 werd het huis opengesteld voor het publiek en de belangstelling was overweldigend. Duizenden mensen stonden geduldig in de rij, in afwachting van de mogelijkheid om een glimp op te vangen van het prachtig gerenoveerde huis. Het huis was volledig opgeknapt en straalde nu als een ware blikvanger in de omgeving, waardoor het de aandacht trok van zowel buurtbewoners als bezoekers van verder weg.

De rij kronkelde zich van de veranda, langs Alfred Street en helemaal terug naar Brush Street, een teken van de hernieuwde interesse in de geschiedenis en architectuur van Detroit die steeds vaker tot uiting komt in de vorm van rondleidingen, exposities en evenementen die de rijke erfgoed van de stad belichten en bezoekers de kans geven om de prachtige historische gebouwen en monumenten van dichtbij te bewonderen.

De renovatie was niet alleen een succes voor het huis, maar droeg ook bij aan de bredere herontwikkeling van Brush Park, als onderdeel van een groter plan voor nieuwe huizen en voorzieningen in de buurt.

Bedrock Real Estate Services, het vastgoedbedrijf dat eigendom is van Dan Gilbert, speelde een cruciale rol in dit ambitieuze project en leverde een essentiële bijdrage aan de transformatie van het stadslandschap van Detroit, een transformatie die permanent het aanzien van de stad veranderde.

Key Points:

• Het Ransom Gillis House in Detroit, Michigan, gebouwd tussen 1876 en 1878, is een iconisch voorbeeld van de Venetiaanse gotische stijl. Het werd ontworpen door architecten Henry T. Brush en George D. Mason, bekend om hun vakmanschap en oog voor detail.
• Het huis aan de rand van de stad bevatte unieke architectonische details zoals kleurrijke tegels, verfijnd hout- en steenwerk en prachtige versieringen die het een buitengewone uitstraling gaven.
• Na de verkoop in 1880 ging het huis door verschillende families die het bewoonden voordat het uiteindelijk werd omgebouwd tot een kamerhuis in de vroege 20e eeuw.
• Het koetshuis, dat kort diende als de eerste werkplaats voor Pewabic Pottery, werd uiteindelijk omgebouwd tot een servicestation voordat het uiteindelijk werd omgevormd tot een restaurant.
• Meerdere vernieuwingspogingen mislukten voordat Nicole Curtis van Rehab Addict het huis in 2015 renoveerde als onderdeel van een uitgebreidere herontwikkeling van Brush Park.
• Duizenden bezoekers waren onder de indruk van de renovatie van het huis en de vooruitgang in de buurt, waardoor het project een nieuw hoofdstuk markeerde in de herontwikkeling van zowel het pand als de omgeving.

Disclaimer: Dit artikel is geschreven voor SPECTRUM Magazine met de intentie om lezers te informeren en inspireren, waarbij de volledige eerbiediging wordt getoond voor de context van de historische en culturele waarde van het besproken onderwerp.

DEEL NU : BEFORE & AFTER: This Stunning Restoration Breathes New Life into a Long-Abandoned House!