Een overactieve blaas kan een uitdaging vormen voor degenen die ermee te maken hebben. Het kan invloed hebben op hoe vaak je plast en de urgentie waarmee je naar het toilet moet. In dit uitgebreide artikel zullen we de oorzaken, symptomen, diagnose en behandelingsopties van een overactieve blaas bespreken om je een dieper begrip van deze aandoening te geven.
Content:
Overactieve Blaas
Een overactieve blaas (OAB) is een aandoening die wordt gekenmerkt door een combinatie van symptomen, waaronder frequente urinering, een oncontroleerbare drang om te plassen, incontinentie en nachtelijk urineren.
Het is belangrijk om het verschil tussen stress-incontinentie en een overactieve blaas te begrijpen.
Bij stress-incontinentie treedt urineverlies op tijdens fysieke activiteiten zoals hoesten, niezen of lachen, terwijl OAB wordt gekenmerkt door een plotselinge en oncontroleerbare drang om te plassen, zelfs als de blaas niet vol is.
Beïnvloed
Een overactieve blaas komt het meest voor bij mensen van 65 jaar en ouder.
Vrouwen kunnen echter op jongere leeftijd OAB ontwikkelen, meestal rond hun 45e.
Het is een veelvoorkomende aandoening, waarbij tot 33 miljoen volwassenen in de VS worden getroffen, waaronder 30% van de mannen en 40% van de vrouwen.
Het is echter mogelijk dat dit aantal hoger is omdat veel mensen zich mogelijk schamen en geen hulp zoeken.
Symptomen en Oorzaken
Symptomen van een Overactieve Blaas
De symptomen van een overactieve blaas omvatten:
Urine-urgentie: Een plotselinge, oncontroleerbare drang om te plassen, waarbij je slechts een korte tijd hebt om naar het toilet te gaan.
Frequent plassen: Je moet vaker dan normaal naar het toilet.
Aandrangincontinentie: Een plotselinge drang om te plassen die kan leiden tot ongewild urineverlies.
Nocturie: De behoefte om minstens twee keer per nacht op te staan om te plassen.
Oorzaken
Een overactieve blaas kan verschillende oorzaken hebben, waaronder:
Buiktrauma: Zwangerschap en bevalling kunnen de bekkenbodemspieren strekken en verzwakken, wat kan leiden tot een verzakking van de blaas.
Zenuwschade: Ziekten en verwondingen kunnen zenuwbeschadiging veroorzaken, waaronder operaties, hernia’s, bestralingstherapie, de ziekte van Parkinson, multiple sclerose of een beroerte.
Medicijnen, alcohol en cafeïne: Deze stoffen kunnen de zenuwsignalen naar de hersenen beïnvloeden, wat tot blaasproblemen kan leiden.
Infectie: Urineweginfecties kunnen de blaaszenuwen irriteren en ongecontroleerde samentrekkingen veroorzaken.
Extra gewicht: Overgewicht kan druk uitoefenen op de blaas en aandrangincontinentie veroorzaken.
Oestrogeentekort na de menopauze: Hormonale veranderingen kunnen leiden tot aandrangincontinentie, die alleen kan worden behandeld met vaginale oestrogeentherapie.
Diagnose en Tests
Een zorgverlener kan een overactieve blaas diagnosticeren door naar je symptomen te kijken en een lichamelijk onderzoek uit te voeren van de bekkenorganen. Hier zijn enkele vragen die je kunt verwachten:
- Wat zijn je symptomen en hoe lang heb je ze al?
- Heb je een familiegeschiedenis van een overactieve blaas?
- Welke medicijnen gebruik je?
- Wat is je dagelijkse vloeistofinname en wanneer drink je specifieke vloeistoffen?
Om de diagnose te bevestigen, kunnen er verschillende tests worden uitgevoerd, waaronder urineonderzoek, urodynamische tests, echografie, CT-scans en cystoscopie.
Behandeling
Er zijn verschillende benaderingen om een overactieve blaas te beheren en te behandelen:
Gedragsveranderingen: Houd een blaasdagboek bij om triggers voor je symptomen te identificeren, let op je dieet, oefen bekkenbodemoefeningen uit, en beheer obstipatie. Gewichtsbeheersing en stoppen met roken kunnen ook helpen.
Blaastraining: Leer je blaas opnieuw te trainen door te wachten met plassen als je de aandrang voelt. Verleng geleidelijk de tijd tussen toiletbezoeken.
Zenuwstimulatie: In sommige gevallen kan zenuwstimulatie helpen. Dit omvat sacrale zenuwstimulatie, percutane tibiale zenuwstimulatie en botulinetoxine-injecties.
Medicijnen: Anticholinergische medicijnen en bèta-3-adrenerge medicijnen kunnen worden voorgeschreven om blaasspasmen te reguleren en de blaas te ontspannen.
Het herstelproces kan variëren, maar geduld is belangrijk. Het kan weken tot maanden duren voordat verbetering merkbaar is.
Preventie
Het verminderen van het risico op het ontwikkelen van een overactieve blaas omvat het handhaven van een gezond gewicht, matig gebruik van cafeïne en alcohol, voldoende hydratatie, regelmatige lichaamsbeweging en het beheersen van aandoeningen die OAB kunnen veroorzaken, zoals diabetes of urineweginfecties.
Prognose
Hoewel OAB symptomen aanzienlijke stress kan veroorzaken, kunnen veel mensen tevreden zijn met de behandeling en een verbetering van hun levenskwaliteit ervaren.
Het is belangrijk om te onthouden dat een overactieve blaas een veelvoorkomende medische aandoening is, en er zijn tal van behandelingsmogelijkheden beschikbaar om de symptomen te beheersen.
Raadpleeg altijd een zorgverlener om een nauwkeurige diagnose en passende behandelingsopties te verkrijgen.
Belangrijkste punten van het artikel: Ontdek de redenen achter een overactieve blaas en leer hoe je het onder controle kunt houden!
- Definitie en Kenmerken: Een overactieve blaas (OAB) is een medische aandoening gekenmerkt door symptomen zoals plotselinge aandrang om te plassen, frequente urinering, incontinentie en nachtelijk plassen.
- Doelgroep: OAB komt vaak voor bij mensen van 65 jaar en ouder, maar kan ook bij jongere leeftijden voorkomen, vooral bij vrouwen rond de leeftijd van 45.
- Symptomen: De symptomen van OAB omvatten urine-urgentie, frequent plassen, aandrangincontinentie en nachtelijk urineren.
- Oorzaken: Oorzaken van OAB kunnen zijn: buiktrauma, zenuwschade, medicijnen/alcohol/cafeïne, infecties, overgewicht en oestrogeentekort na de menopauze.
- Diagnose en Tests: Om OAB te diagnosticeren, voert een zorgverlener een lichamelijk onderzoek uit en kan aanvullende tests zoals urineonderzoek, urodynamische tests, echografie, CT-scans en cystoscopie uitvoeren.
- Beheer en Behandeling: OAB kan worden beheerd en behandeld door gedragsveranderingen, blaastraining, zenuwstimulatie en medicijnen. Het herstelproces kan variëren.
- Preventie: Risicovermindering omvat gewichtsbeheersing, matig gebruik van cafeïne/alcohol, hydratatie, lichaamsbeweging en het beheersen van onderliggende aandoeningen.
- Vooruitzichten: Met de juiste behandeling kunnen de symptomen van OAB verbeteren, wat leidt tot een betere kwaliteit van leven voor de getroffenen.
- Belang van Medische Raadpleging: Raadpleeg altijd een arts voor een nauwkeurige diagnose en behandeling, en beschouw dit artikel als algemene informatie en geen medisch advies.
Authentieke bron: clevelandclinic.org
Deel nu:Ontdek de redenen achter een overactieve blaas en leer hoe je het onder controle kunt houden!
De inhoud van dit artikel is samengesteld voor de Facebook pagina: NieuwsPauze & C’est La Vie. Je bent meer dan welkom om ze te volgen op Facebook.