In de tragische ochtend van 23 maart 2020 werd Olly Stopforth, een levendige peuter van slechts 15 maanden oud, levenloos aangetroffen in zijn bed. Deze hartverscheurende ontdekking kwam minder dan twee dagen nadat hij uit het verpleeghuis was ontslagen, waar hij was behandeld voor wat leek op een milde huiduitslag. De situatie neemt een nog meer aangrijpende wending als we ons realiseren dat zijn ouders, Karl en Laura Stopforth, waren weggestuurd met niets meer dan Calpol en Ibuprofen, een standaardbehandeling voor mild ongemak. Hun verhaal werpt een verontrustend licht op de kwaliteit van de medische zorg die hun zoon kreeg in zijn laatste dagen.
Inhoudsopgave:
Gezondheidscrises
De gezondheidscrises van Olly begonnen vroeg in maart 2020, toen hij een alarmerende uitslag ontwikkelde die zich snel over zijn gezicht en romp verspreidde.
Deze ontwikkeling zou voor elke ouder een bron van grote bezorgdheid zijn, maar de reactie van het medisch personeel was op zijn zachtst gezegd ontmoedigend.
Na een videogesprek met een huisarts werd het advies beperkt tot het toedienen van standaard koortsverlagende middelen.
Dit was duidelijk onvoldoende, gezien de ernst van Olly’s symptomen, waaronder een extreem hoge koorts en een zorgwekkende grommende ademhaling.
Ambulance
Toen later een ambulance werd gebeld, onthulden paramedici een alarmerende temperatuur van 40 graden en een hartslag van 207, wat resulteerde in een ‘code rood’ waarschuwing tijdens de rit naar het verpleeghuis.
Na aankomst in het verpleeghuis volgde een langdurige en angstaanjagende wachttijd van zes uur in de spoedeisende hulp.
In tegenstelling tot wat men zou verwachten bij een dergelijk ernstige situatie, werd Olly ontslagen met een diagnose van een virale ziekte, ondanks waarschuwingen van een verpleegster die zijn ruwe uitslag identificeerde als een mogelijk symptoom van iets veel ernstigers, zoals roodvonk.
Bovendien, zoals later bleek uit zijn medische aantekeningen die door zijn familie betwist werden, werd aangegeven dat Olly geen ademhalingsmoeilijkheden had en alert was – een beoordeling die duidelijk niet overeenkwam met zijn werkelijke toestand.
Ondenkbaar
Het was een ochtend als geen ander voor Laura, toen ze de kamer van haar zoon binnenstapte en het ondenkbare aantrof.
Ze vond Olly levenloos in zijn bedje, een beeld dat geen enkele ouder ooit zou moeten zien.
In een wanhopige poging om haar zoon te redden, begon ze reanimatie toe te passen terwijl ze op de ambulance wachtte.
Dit waren momenten van pure paniek en onuitsprekelijk verdriet voor Laura, die later herinnerde dat ze onmiddellijk wist dat haar zoon was heengegaan.
De komst van de ambulance bracht weinig troost, aangezien het voor Olly te laat was.
Deze gebeurtenis heeft een onuitwisbare impact gehad op het leven van de familie Stopforth, waarbij hun verlies wordt verergerd door de vragen en twijfels over de zorg die Olly heeft ontvangen.
Nasleep
De nasleep van Olly’s heengaan was gevuld met verdriet, verwarring en een diep gevoel van onrecht.
Zijn vader Karl sprak zijn frustratie uit over de schijnbare oppervlakkigheid van de medische zorg die zijn zoon had ontvangen.
Hij benadrukte dat de artsen niet meer dan tien minuten aan Olly’s bed hadden besteed en dat er geen grondige onderzoeken, zoals bloedtesten, waren uitgevoerd om de onderliggende oorzaak van zijn ziekte te bepalen.
Het personeel leek te snel te concluderen dat het om een virale infectie ging, zonder verdere overwegingen of onderzoeken.
Advocaat
De advocaat van de familie, Diane Rostron, bekritiseerde sterk het falen van het personeel om adequaat te reageren op de duidelijke symptomen van ernstige ziekte bij Olly.
Zij benadrukte dat, hoewel Olly duidelijk erg ziek was toen hij met de ambulance werd vervoerd, deze urgente situatie niet als zodanig werd behandeld.
Er werden geen pogingen ondernomen om de oorzaak van zijn ziekte te identificeren, en er werden geen essentiële tests uitgevoerd, zoals bloed- of urinetests.
Nalatigheid
Deze tragische gebeurtenis benadrukt niet alleen het onmetelijke verlies dat de familie Stopforth heeft geleden, maar ook de ernstige gevolgen van medische nalatigheid.
Het heengaan van Olly is een sombere herinnering aan het belang van grondige medische evaluatie en de noodzaak van waakzaamheid bij de behandeling van jonge kinderen.
Het roept belangrijke vragen op over de normen van patiëntenzorg en de processen die worden gevolgd in dringende medische situaties.
Belangrijkste punten van het verhaal opgesomd: Ouders waarschuwen na tragisch verlies peuter binnen twee dagen na ontslag ziekenhuis.
- Olly Stopforth, een 15 maanden oude peuter, werd heengegaan in zijn bed slechts 48 uur nadat hij uit het verzorgingshuis was ontslagen met een diagnose van een virale ziekte.
- Zijn ouders werden naar huis gestuurd met alleen Calpol en Ibuprofen, zonder grondig onderzoek naar Olly’s ernstige symptomen.
- Ondanks zichtbare tekenen van ernstige ziekte, zoals hoge koorts en een grommende ademhaling, werd Olly’s situatie niet adequaat gediagnosticeerd of behandeld door het personeel.
- De Gravin van Chester Hospital heeft de aansprakelijkheid voor Olly’s heengaan erkend, wat de ernst van de situatie onderstreept.
- Olly’s tragische heengaan benadrukt het cruciale belang van grondige medische zorg en de noodzaak van waakzaamheid bij de behandeling van jonge kinderen met ernstige symptomen.
Deel nu:Ouders waarschuwen na tragisch verlies peuter binnen twee dagen na ontslag ziekenhuis.
De inhoud van dit artikel is samengesteld voor de Facebook pagina: Allerlei Praatjes & PraatjesMaker Je bent meer dan welkom om ze te volgen op Facebook.