Op een warme augustusdag in 2021 betrad David Tucker met een glimlach het verzorgingshuis waar zijn vrouw Josephine woonde. Na meer dan zestig jaar samen vond hij haar echter op de grond in haar kamer, van slag en verdrietig. De noodknop werkte niet, maar gelukkig kwam er hulp van een vriendelijke schoonmaakster na zijn verzoek. Het was een indrukwekkend moment voor David en zijn zonen.
David voelde een diepe zorg en het verlangen om Josephine zo snel mogelijk weer comfortabel en veilig te zien. Hij bleef rustig, hield haar hand vast en sprak zachtjes met haar totdat er hulp kwam. Het was duidelijk voor hem dat Josephine iets had meegemaakt, en hij wilde begrijpen wat er was misgegaan, zonder iemand te beschuldigen, maar wel vanuit oprechte bezorgdheid.
Content:
De laatste waardevolle momenten
Enkele dagen na het bezoek maakte Josephine een vredige overgang naar een ander bestaan. Haar lichaam was verzwakt door een luchtwegprobleem en verminderde weerstand, volgens medische informatie. Haar familie was hierdoor verrast en voelde zich verdrietig omdat ze niet wisten dat ze extra ondersteuning nodig had op dat moment. Maar bovenal wilden ze weten hoe ze zich gevoeld had en of ze zich geliefd had gevoeld tot het einde.
De familie was diep ontroerd door het feit dat Josephine, een vrouw die altijd warmte en liefde uitstraalde, misschien niet de aandacht kreeg die ze verdiende. Dit leidde tot vragen bij haar zonen, die op zoek waren naar duidelijkheid over haar laatste weken om innerlijke rust en vrede te kunnen vinden.
levenskracht en karakter
Josephine was een energieke vrouw die jarenlang werkte in de ziekenhuiscatering, waar ze met plezier en aandacht haar werk deed. Ze hield van koken, van gezelligheid en van het maken van een praatje met collega’s. In 2016 begon haar gezondheid wat af te nemen, en in de loop van de tijd werden haar geheugen en dagelijkse routine wat lastiger te volgen. Ondanks deze uitdagingen bleef Josephine positief en gemotiveerd, en haar familie bleef haar ondersteunen met liefde en geduld, ook toen de zorg voor haar steeds intensiever werd.
In 2018 werd besloten om Josephine naar het verzorgingshuis te verplaatsen in goed overleg en met de beste intenties van David, Mark en Paul. Ze wilden niets liever dan dat ze zich comfortabel en op haar gemak voelde. Gelukkig leek Josephine al snel haar draai te vinden en vond ze rust in de bekende gezichten van haar man en kinderen. Haar gezicht straalde van geluk, ze genoot van de kleine momenten en voelde zich vaak tevreden wanneer haar geliefden in de buurt waren.
zorgde
Zoals voor veel families bracht het jaar 2020 aanzienlijke veranderingen met zich mee. De wereld kwam tot stilstand door de wereldwijde pandemie en dit had ook gevolgen voor verzorgingshuizen, die genoodzaakt waren om hun deuren tijdelijk te sluiten voor bezoek. Voor Josephine betekende dit dat ze haar zonen en echtgenoot minder vaak kon zien dan voorheen. De wekelijkse knuffels en praatjes werden vervangen door bezoekjes op afstand of via speciale glazen ruimtes, waardoor de fysieke nabijheid en intimiteit die ze gewend was te delen met haar geliefden, op een abrupte manier werden verstoord.
Ondanks de uitdagingen die dit met zich meebracht voor zowel Josephine als haar familie, slaagden ze er toch in om inventieve manieren te vinden om in contact te blijven. Mark stuurde haar regelmatig kaartjes vol lieve woorden, Paul bracht haar vreugde door liedjes voor haar te zingen via de telefoon, en David stond vaak buiten haar raam te zwaaien om haar te laten weten dat hij er altijd voor haar was. Echter, ondanks al deze inspanningen, begonnen ze op te merken dat het gebrek aan direct contact een merkbare invloed had op Josephine’s humeur en algehele fysieke welzijn. Deze observaties leidden tot een groeiende bezorgdheid over de vraag of de zorg die zij ontving nog wel voldeed aan haar behoeften.
Kleine signalen
In het voorjaar van 2021 vroegen ze het personeel om te controleren of Josephine haar trouwringen nog droeg. Nadat ze een foto hadden ontvangen, zagen ze dat haar hand wat gezwollen was en dat een paar ringen strak om haar vingers zaten. Tot hun ontsteltenis waren de trouwringen zelf niet meer aanwezig, wat een emotionele schok teweegbracht bij de familie. De symboliek van die ringen had een grote betekenis voor haar en voor hen, en het verlies ervan zorgde voor verdriet en herinneringen aan hun bijzondere band.
De familie vroeg of dit eerder was opgemerkt, maar kreeg geen duidelijk antwoord. Uiteindelijk kwam de brandweer om de ringen te verwijderen. Uit oudere medische notities bleek dat ze haar hand vaker gesloten hield, waarschijnlijk omdat het ongemakkelijk aanvoelde. Mark en Paul beseften dat sommige dingen misschien onopgemerkt waren gebleven door drukte of gebrek aan tijd.
intensief onderzoek
Na haar overlijden wilde de familie inzicht krijgen in hoe de laatste maanden van Josephine echt zijn verlopen. Ze startten een juridisch proces om toegang te krijgen tot documenten waarin haar verzorging gedocumenteerd stond. Tijdens het lezen van deze documenten kwamen bij hen emoties naar boven. Niet omdat ze op zoek waren naar fouten, maar omdat ze het gevoel hadden dat Josephine niet altijd de juiste aandacht kreeg die zij verdiende. Ze kwamen meerdere voorvallen tegen waarbij ze was gevallen, zonder duidelijke follow-up in haar zorgplan.
In de verslagen stond niets over medische bezoeken of aanpassingen in haar medicatie. De zonen vroegen zich af of Josephine meer comfort had kunnen ervaren als deze zaken eerder waren opgemerkt. Ze wilden weten of de zorg wel had voldaan aan haar behoeften. Deze inzichten waren pijnlijk maar motiveerden hen om te pleiten voor betere ondersteuning van ouderen.
Een zoektocht naar erkenning
In overleg met een jurist vroeg de familie een vergoeding aan bij het verzorgingsbedrijf om het verhaal van Josephine te delen. Ze ontvingen uiteindelijk een vergoeding die hielp hun gevoelens beter te begrijpen. Maar ze hoopten nog steeds op een eenvoudige, oprechte erkenning van het feit dat Josephine het verdient om met liefdevolle aandacht herinnerd te worden.
De betrokken jurist, Elline Demetriou, gaf aan dat het proces voor de familie extreem emotioneel en uitputtend was, maar dat ze desondanks de moed vonden om hun verhaal te delen omdat ze geloofden dat het waardevol zou kunnen zijn, niet alleen voor henzelf, maar ook voor andere families die zich in vergelijkbare situaties bevinden. Door hun ervaring openlijk te delen, hoopten ze bij te dragen aan het creëren van een warmere toekomst voor mensen in verzorgingshuizen. Ze wilden laten zien dat communicatie, aandacht en betrokkenheid een essentiële rol spelen in het welzijn en geluk van de bewoners, en dat dit een groot verschil kan maken in de manier waarop zij worden verzorgd en behandeld.
Een leven vol liefde
Josephine was een vrouw wiens aanwezigheid mensen gelukkig maakte. Ze was warm, openhartig, vriendelijk en had een bijzondere band met haar gezin. Samen met David reisde ze jarenlang door Europa in hun camper, ontdekte nieuwe plekken en genoot van de vrijheid en samenzijn. Haar lach, haar verhalen en haar zorgzame karakter zullen altijd voortleven in de herinneringen van haar zonen en kleinkinderen.
Toen David in 2023 een nieuwe levensfase inging, deden zijn zonen hun uiterste best om zijn herinneringen aan Josephine mooi en vredig te houden. Ze besloten niet alles te vertellen, maar focusten zich op de vrolijke momenten. De liefde en gelukkige momenten die hun ouders deelden, blijven voor hen het belangrijkst. De familie blijft zich inzetten om de stem van hun moeder op een respectvolle en positieve manier te laten weerklinken.
Belangrijke inzichten
- David vond zijn vrouw Josephine snel op de grond in haar kamer, en kreeg snel hulp.
- Josephine stierf rustig, omringd door liefdevolle herinneringen.
- De familie ontdekte dat de verzorging beter had kunnen worden afgestemd via documenten.
- Ze ontvingen een schadevergoeding, maar hopen nog steeds op erkenning en een open gesprek.
- Josephine’s liefdevolle karakter leeft voort in de harten van haar familie.
DEEL NU : NIEUWS | Onze moeder werd hulpeloos en schreeuwend achtergelaten door verzorgers
De inhoud van dit artikel is samengesteld door het Mediakanaal: Zonnestraaltjes. De naam zonnestraaltjes ‘weerspiegelt’ waar wij voor staan. We verspreiden zonnestraaltjes in een digitale duisternis. Je kunt Zonnestraaltjes hier volgen op Facebook: Zonnestraaltjes.
SPECTRUM Magazine Disclaimer: Deze tekst is bedoeld ter inspiratie en informatie. Het biedt geen vervanging voor professioneel medisch, juridisch of financieel advies. Voor persoonlijke situaties raden wij aan altijd contact op te nemen met een erkend specialist.
SPECTRUM Magazine en de betrokken partijen zijn niet aansprakelijk voor enige directe of indirecte gevolgen van het gebruik van de informatie in dit artikel.
Deze inhoud is niet bedoeld als financieel advies en staat los van Facebook. Onze lezers kiezen bewust voor dit soort verhalen omdat ze herkenning, menselijkheid en warmte bieden.
Referenties
- Boyle, G. (2020). Older people and care homes: Living with dignity. Routledge.
- Hughes, J. (2015). Supportive care for the elderly in long-term settings. Oxford University Press.
- Watson, J. (2019). Compassion in care: Building better experiences in aged support. Springer.