Het Ransom Gillis House in Detroit is meer dan een historisch gebouw; het is een symbool van de geschiedenis en evolutie van de stad zelf. Dit huis, gebouwd in de late 19e eeuw, heeft zowel periodes van ongekende pracht als verandering gekend, maar blijft tot op de dag van vandaag een toonbeeld van architectonisch vakmanschap. In dit artikel duiken we diep in de geschiedenis, de stilistische kenmerken en de opmerkelijke renovatie van dit iconische bouwwerk. De heropbouw van het huis symboliseert niet alleen de heropleving van het gebouw, maar ook de bredere vernieuwing van de stad Detroit. Dit verhaal, dat decennia omvat, geeft ons een uniek inzicht in de verbondenheid tussen architectuur, gemeenschap en groei.
Content:
Architecturaal Meesterwerk
Het Ransom Gillis House werd tussen 1876 en 1878 gebouwd voor Ransom Gillis, een welvarende groothandel in droge goederen. Het was een tijd waarin Detroit in opkomst was als een economisch en cultureel centrum.
De stad trok architecten, kunstenaars en handelaren aan die zich wilden vestigen in de opkomende stad. Gillis wilde een huis dat zowel zijn rijkdom als zijn verfijnde smaak weerspiegelde.
Hij huurde daarom architect Henry T. Brush en zijn jonge assistent George D. Mason in, die later een van de meest productieve architecten van Detroit zou worden.
Het huis was meer dan een plek om te wonen; het was een kunstwerk op zich. Mason ontwierp het huis in de Venetiaanse gotische stijl, die destijds door de Britse schrijver en kunstcriticus John Ruskin populair was gemaakt.
Ruskin’s boek The Stones of Venice had een grote invloed op de architectuur in de late 19e eeuw, en Mason zag de kans om deze unieke stijl naar Detroit te brengen.
de Venetiaanse Gotiek
Wat de Venetiaanse gotische stijl zo bijzonder maakt, is de combinatie van sierlijkheid en functionaliteit. Het Ransom Gillis House is een prachtig voorbeeld van deze stijl, met zijn hoge, puntige torentjes en ingewikkelde steen- en houtwerk.
Het meest in het oog springende kenmerk is het iconische torentje aan de voorkant van het gebouw. Dit torentje werd versierd met vijf rijen kleurrijke tegels in tinten van helderblauw, rood, geel en bruin, die op artistieke wijze geometrische patronen vormden.
Het geheel werd ondersteund door een sierlijk gebeeldhouwde stenen paal, wat het een gevoel van grandeur gaf.
Het gebruik van kleur en geometrische vormen in het Ransom Gillis House was niet alleen esthetisch, maar had ook een symbolische betekenis.
De patronen op de tegels verwezen naar de bloeiende handel en industrie in Detroit, terwijl de stevige basis van het huis symbool stond voor de duurzaamheid van de stad en haar inwoners.
De donkere, houten zuilen rond de veranda droegen bij aan het statige uiterlijk van het huis, terwijl het steile leien dak met sierlijke ijzeren details een bijna gotische sfeer opriep.
Een Historisch Pand
Het huis was niet lang in handen van Ransom Gillis. In 1880, slechts twee jaar na de voltooiing, verkocht hij het pand.
Tussen 1876 en 1919 zou het huis door verschillende welgestelde families bewoond worden, elk met hun eigen invloed op het interieur en het onderhoud van het gebouw. Gedurende deze periode bleef het huis een statussymbool voor de elite van Detroit.
In de vroege 20e eeuw begon de buurt rondom het Ransom Gillis House echter te veranderen. Veel van de grote herenhuizen in de omgeving werden omgebouwd tot kamerhuizen, waarbij de oorspronkelijke bewoners vertrokken naar de nieuwere en chiquere buitenwijken van de stad.
Ook het Ransom Gillis House ontkwam niet aan deze trend. Het hoofdgebouw werd omgebouwd tot een pension, waar verschillende gezinnen en individuen kamers huurden. Dit markeerde het begin van een lange periode van transformatie.
Een bijzonder hoofdstuk in de geschiedenis van het huis vond plaats in 1903, toen het koetshuis werd gehuurd door Mary Chase Perry Stratton, een kunstenaar en de oprichter van Pewabic Pottery.
Stratton gebruikte het koetshuis als haar eerste werkplaats, waar ze haar beroemde keramiek ontwikkelde. Hoewel Pewabic Pottery slechts enkele jaren in het koetshuis gevestigd was, droeg dit bij aan de culturele betekenis van het pand.
Later werd het koetshuis echter omgebouwd tot een autoreparatiewerkplaats en uiteindelijk een servicestation, voordat het in 1935 werd afgebroken en vervangen door een restaurant.
Pogingen tot Vernieuwing
Het Ransom Gillis House bleef decennialang een pension, maar de kwaliteit van het gebouw verminderde steeds verder.
In de jaren 30 werd een winkelpui toegevoegd aan de voorkant van het huis, waarmee de oorspronkelijke uitstraling verder werd aangepast.
Deze toevoeging, samen met het verval van het interieur, zorgde ervoor dat het huis een schim werd van wat het ooit was.
In de jaren 70 en 80 werden er verschillende pogingen ondernomen om het huis te vernieuwen, maar deze initiatieven liepen stuk op de hoge kosten en de verouderde staat van het gebouw.
Ook halverwege de jaren 2000 waren er plannen voor vernieuwing, maar deze kwamen niet van de grond.
Het leek erop dat het huis voor altijd zou blijven staan in zijn verouderde staat, totdat Nicole Curtis, presentatrice van de populaire HGTV-show Rehab Addict, het huis onder haar hoede nam.
Op 24 maart 2015 kondigde Curtis aan dat ze het Ransom Gillis House zou renoveren. Deze aankondiging kwam op het perfecte moment, aangezien Detroit bezig was met een bredere vernieuwing, met name in de buurt van Brush Park, waar het huis zich bevindt.
De locatie, vlakbij Comerica Park en de nieuwe Detroit Red Wings-hockeyarena, maakte het een strategisch project binnen de stedelijke vernieuwing.
Het Grote Herstel
Het renovatieproject van Nicole Curtis was ambitieus. In slechts zeven maanden tijd werd het huis volledig gerenoveerd, waarbij het iconische torentje en de originele Venetiaanse gotische kenmerken behouden bleven.
Curtis benadrukte echter dat het een vernieuwing was, geen restauratie, wat betekende dat het huis werd aangepast aan moderne normen, terwijl het toch trouw bleef aan het oorspronkelijke ontwerp.
Op 1 november 2015 werd het huis opengesteld voor het publiek, en de belangstelling was overweldigend. Duizenden mensen stonden in de rij om een glimp op te vangen van het gerenoveerde huis.
De rij kronkelde zich van de veranda, langs Alfred Street en helemaal terug naar Brush Street, een teken van de hernieuwde interesse in de geschiedenis en architectuur van Detroit.
Deze renovatie was niet alleen een succes voor het huis zelf, maar ook voor de bredere herontwikkeling van Brush Park. Het project maakte deel uit van een groter plan om honderden nieuwe woningen, winkels en groenvoorzieningen in de buurt te ontwikkelen.
Bedrock Real Estate Services, eigendom van Dan Gilbert, speelde een belangrijke rol in dit project, dat het landschap van Detroit voorgoed zou veranderen.
Key Points:
- Het Ransom Gillis House, gebouwd tussen 1876 en 1878, is een iconisch voorbeeld van de Venetiaanse gotische stijl in Detroit, ontworpen door Henry T. Brush en George D. Mason.
- Het huis bevatte unieke architectonische details, waaronder kleurrijke tegels en sierlijke hout- en steenwerk, die het een unieke uitstraling gaven.
- Na zijn verkoop in 1880 ging het huis door de handen van verschillende families, voordat het werd omgebouwd tot een kamerhuis in de vroege 20e eeuw.
- Het koetshuis diende kort als de eerste werkplaats voor Pewabic Pottery, voordat het werd omgebouwd tot een servicestation en later een restaurant.
- Meerdere vernieuwing pogingen mislukten, totdat Nicole Curtis van Rehab Addict het huis in 2015 vernieuwde als onderdeel van een bredere herontwikkeling van Brush Park.
- De renovatie trok duizenden bezoekers en markeerde een nieuw hoofdstuk in de herontwikkeling van zowel het huis als de omliggende buurt.
Disclaimer: Dit artikel is geschreven voor SPECTRUM Magazine. De inhoud weerspiegelt een poging om te informeren en inspireren, met respect voor de context van de historische en culturele waarde van het besproken onderwerp.