Na 21 jaar huwelijk wilde mijn vrouw dat ik een andere vrouw mee uit eten nam en naar de film ging. Ze zei: “Ik hou van je, maar ik weet dat deze andere vrouw van je houdt en graag wat tijd met je zou willen doorbrengen.”
De andere vrouw die mijn vrouw wilde dat ik zou bezoeken, was mijn moeder, die al 19 jaar weduwe was, maar door de eisen van mijn werk en mijn 3 kinderen was het mogelijk haar slechts af en toe te bezoeken.
Die avond belde ik om haar uit te nodigen voor een etentje en een film. “Wat is er aan de hand, gaat het?” vroeg ze. “Ik dacht dat het leuk zou zijn om wat tijd met je door te brengen,” antwoordde ik. “Alleen wij twee.” Ze dacht er even over na en zei toen: “Dat zou ik heel graag willen.”
Die vrijdag na het werk, toen ik naar haar toe reed om haar op te halen, was ik een beetje nerveus. Ze had haar haar gekruld en droeg de jurk die ze had gedragen om haar laatste trouwdag te vieren.
Ze glimlachte vanuit een gezicht dat straalde als dat van een engel. “Ik vertelde mijn vrienden dat ik met mijn zoon uitging en ze waren onder de indruk”, zei ze terwijl ze in de auto stapte. “Ze kunnen niet wachten om over onze date te horen.”
We gingen naar een restaurant dat, hoewel niet elegant, erg leuk en gezellig was. Mijn moeder pakte mijn arm alsof ze de koningin was. Nadat we gingen zitten, moest ik het menu lezen. Haar ogen konden alleen grote letters lezen.
Halverwege date sloeg ik mijn ogen op en zag mama naar me zitten staren. Een nostalgische glimlach speelde om haar lippen. “Ik was het die het menu moest voorlezen toen jij klein was,” zei ze.
“Dan wordt het tijd dat je je ontspant en mij de gunst laat terugbetalen”, antwoordde ik.
Tijdens het diner hadden we een aangenaam gesprek – niets bijzonders, maar bijpraten over recente gebeurtenissen in elkaars leven. We hebben zoveel gepraat dat we de film hebben gemist. Toen we later bij haar huis aankwamen, zei ze: “Ik ga weer met je uit, maar alleen als ik je mag uitnodigen.” Ik ging akkoord.
“Hoe was je etentje?” Vroeg mijn vrouw toen ik thuiskwam. “Erg leuk. Veel meer dan ik me had kunnen voorstellen,’ antwoordde ik. Een paar dagen later was mijn moeder heengegaan aan een tia. Het gebeurde zo plotseling dat ik geen kans had om iets voor haar te doen. Enige tijd later ontving ik een envelop met een kopie van een restaurantbon van dezelfde plek waar moeder en ik hadden gegeten.
Op een bijgevoegd briefje stond: “Ik heb deze rekening vooraf betaald. Ik wist niet zeker of ik daar kon zijn; maar toch heb ik voor twee borden betaald – een voor jou en een voor je vrouw. Je zult nooit weten wat die nacht voor mij betekende.”
“Ik hou van je zoon.” Op dat moment begreep ik hoe belangrijk het is om op tijd te zeggen: “Ik hou van je”, en om onze dierbaren de tijd te geven die ze verdienen.
Niets in het leven is belangrijker dan je gezin.
Deel dit inspirerende verhaal nu op Facebook en op Whatsapp