We hebben altijd geleerd dat alles stopt als iemand sterft, maar de wetenschap twijfelt hier steeds meer aan. Er zijn signalen dat bepaalde cellen actief blijven na de dood, met zelforganisatie, beweging en herstel als voorbeelden.
Onderzoekers stellen dat niet alle cellen stoppen met functioneren tegelijkertijd na de dood van een organisme. Sommige cellen kunnen uren tot zelfs dagen actief blijven, afhankelijk van de omstandigheden. Dit roept de vraag op wat leven precies inhoudt en wat er gebeurt na de dood.
Wetenschapper Zhwan Azad en collega’s wijzen ons op een nieuwe dimensie van biologisch bestaan, waarbij cellen hun eigen verhaal voortzetten, zelfs nadat het lichaam is gestopt.
Content:
Leven na het einde
Veel mensen denken dat alles stopt bij de dood, maar dat klopt niet helemaal. Orgaandonatie zoals harten, levers en nieren kunnen nog werken na de dood omdat de cellen actief blijven.
Wetenschappers ontdekken nu dat cellen onder de juiste omstandigheden meer kunnen dan gedacht. Door ze in een omgeving te plaatsen met zuurstof, voedingsstoffen of elektrische impulsen, werken ze weer samen, iets wat voorheen als onmogelijk werd gezien.
Volgens Harvard Medical School kunnen hersencellen tot 12 uur na overlijden nog signalen afgeven, wat aantoont dat biologische activiteit niet onmiddellijk stopt.
Cellen
Wanneer je individuele cellen bekijkt, lijken ze niet opvallend. Maar als je ze bij elkaar brengt onder de juiste omstandigheden, gebeurt er iets magisch. Kriegman, Blackiston, Levin en Bongard hebben ontdekt dat deze cellen niet simpelweg sterven, maar zelfs in staat zijn om nieuwe vormen van leven te creëren.
Wanneer cellen worden blootgesteld aan bepaalde signalen of een geschikte omgeving, gaan ze hergroeperen en vormen ze patronen zonder de aanwezigheid van een brein of zenuwstelsel. Dit wordt ook wel “morfologische intelligentie” genoemd door sommige biologen.
MIT Technology Review zegt dat dit onze kennis van levensprocessen kan veranderen. Deze samenwerking kan helpen bij de ontwikkeling van nieuwe biotechnologische toepassingen, zoals weefselherstel en het verwijderen van microplastics uit water.
Xenobots
Een van de meest bekende voorbeelden van dit fenomeen zijn de xenobots, die ontstaan uit huidcellen van overleden kikkerembryo’s die in een petrischaaltje zijn geplaatst. Zonder tussenkomst van genen of kunstmatige intelligentie beginnen deze cellen zichzelf te organiseren.
Ze zijn kleine bolvormige structuren met trilhaartjes die hen helpen zich voort te bewegen. Deze trilhaartjes werden oorspronkelijk voor andere functies in het embryo gebruikt, maar lijken zich nu aan te passen aan een nieuw doel. Dit toont aan hoe flexibel deze cellen zijn, zelfs zonder hun oorspronkelijke “lichaam”.
The Guardian described xenobots as “a living organism that does not exist in nature, but is made entirely of natural cells.” It is a new form of life, created by old cells coming together to build something new.
Zelfreplicatie
Wat de xenobots echt uniek maakt, is hun vermogen om zichzelf voort te planten zonder gebruik te maken van de traditionele celdeling. Ze creëren op een manier een nieuwe versie van zichzelf door losse cellen samen te drukken tot een vorm die opnieuw kan bewegen en functioneren als een xenobot.
Dit proces staat bekend als kinematische zelfreplicatie – een term die meestal alleen in sciencefiction voorkomt, maar nu werkelijkheid is geworden. En het gebeurt volledig natuurlijk, zonder dat er DNA-veranderingen of genetische manipulatie nodig zijn. Gewoon een groep cellen die zichzelf, onder de juiste omstandigheden, kunnen kopiëren.
Volgens Scientific American is dit een van de eerste keren dat iets wordt waargenomen dat zich op het grensgebied bevindt tussen leven en technologie. Deze technologie zou in de toekomst kunnen helpen bij het verwijderen van afvalstoffen uit het lichaam of het herstellen van beschadigde weefsels.
Ook menselijke cellen
De onderzoekers hebben niet alleen kikkers bestudeerd, maar zijn ook doorgegaan met het onderzoeken van menselijke cellen, voornamelijk longcellen. Ze ontdekten dat ook deze cellen zich konden groeperen tot werkende structuren, die ze anthrobots noemden.
Anthrobots, terwijl vergelijkbaar met xenobots, hebben hun oorsprong in de menselijke biologie. Ze vertonen de mogelijkheid om te bewegen, te reageren op schade, en zelfs nabij beschadigde neuronen te blijven om daar herstelsignalen uit te zenden. Op die manier communiceren ze op unieke wijze met andere cellen in hun omgeving.
Volgens een publicatie van Tufts University worden deze kleine wezens nu onderzocht als mogelijke hulpjes in regeneratieve geneeskunde – bijvoorbeeld om beschadigde zenuwen te helpen herstellen na een ongeval of aandoening.
Een nieuwe vorm van bestaan
Het concept van een “derde staat” van biologisch bestaan wordt gecreëerd door xenobots en anthrobots. Het is geen traditioneel leven, maar ook niet dood. Het bevindt zich ergens daartussenin, bestaand en bewegend zonder de noodzaak van een brein, hart of longen. Dit idee kan vreemd lijken, maar het daagt ons uit om onze conceptie van ‘leven’ opnieuw te overdenken.
“Wetenschappers beweren dat leven een proces is, geen toestand. Cellen lijken de regels te kennen, zelfs wanneer het lichaam niet meer actief is, wat hoop geeft voor toekomstige medische behandelingen.”
In de toekomst zouden deze zelforganiserende cellen kunnen helpen bij chronische aandoeningen, weefselherstel, en misschien zelfs bij het bouwen van kleine biosensoren in ons lichaam.
Vragen die niemand durfde te stellen
Deze ontdekkingen brengen belangrijke vragen met zich mee. Wat houdt het in om een levend wezen te zijn, als individuele cellen kunnen functioneren en samenwerken? Hoe moeten we omgaan met deze nieuwe vormen van leven die geen bewustzijn bezitten, maar wel reageren op hun omgeving?
Vanuit een filosofisch perspectief zorgt dit voor een verandering in onze kijk op dood en leven. Moeten we ons enkel als dood beschouwen wanneer alles stopt, of blijven we op de een of andere manier voortleven? Als deze cellen blijven evolueren, zou dit invloed kunnen hebben op onze benadering van zorg, ethiek en geneeskunde in de toekomst.
The Conversation bespreekt de bijdrage van deze cellen aan ethische debatten over kunstmatige intelligentie, medische besluitvorming en de grenzen van menselijke interventie.
Belangrijke punten
- Cellen van overleden wezens hebben de capaciteit om zichzelf opnieuw te organiseren en te vormen tot functionele eenheden.
- Xenobots, gemaakt van kikkerhuidcellen, bewegen zelfstandig en kunnen zichzelf herproduceren.
- Anthrobots, ontstaan uit menselijke cellen, tonen herstellende eigenschappen richting beschadigde zenuwen.
- Er wordt gesproken over een derde vorm van bestaan, tussen leven en dood in.
- Deze ontdekkingen kunnen grote gevolgen hebben voor regeneratieve geneeskunde en ethiek.
DEEL NU: NIEUWS | Wetenschappers doen baanbrekend onderzoek naar wat er na de dood gebeurt – hun ontdekkingen zullen je versteld doen staan!
Dit meesterwerk is met finesse gecreëerd door Lief, het mediaplatform dat niet alleen praat, maar echt iets te vertellen heeft! Wij brengen verhalen die niet alleen je ogen openen, maar ook je horizon verbreden, rechtstreeks uit elke levendige uithoek van onze kleurrijke wereld. Blijf op de hoogte van onze boeiende updates door Lief te volgen op Facebook—je wilt niets missen! 🌍✨
SPECTRUM Magazine Disclaimer
De informatie in dit artikel is uitsluitend bedoeld voor algemene informatiedoeleinden en is niet bedoeld als medisch, juridisch of financieel advies. Er kunnen geen rechten worden ontleend aan de inhoud. Voor persoonlijke vragen of situaties wordt geadviseerd een erkend specialist te raadplegen. De auteur en SPECTRUM Magazine zijn niet aansprakelijk voor beslissingen die worden genomen op basis van deze informatie.
Facebook Disclaimer
Dit artikel is geschreven met als doel om mensen te inspireren en informeren over bijzondere ontwikkelingen in de wetenschap. Het bevat geen financieel advies. Lezers zijn oprecht geïnteresseerd in deze content vanwege de vernieuwende inzichten en hoopvolle mogelijkheden die worden besproken.